The Herald (Schotland) 2

Tweede krantenartikel van Sally Magnussen over de Buteyko Methode

Sally Magnussen is een bekende Schotse journaliste en TV presentator. Haar zoon leerde de Buteyko Methode, en zij schreef een aantal artikelen over de ervaringen van de cursusdeelnemers die ze ontmoette toen haar zoon de cursus deed.

Dit is het vervolg op een eerder verhaal van Sally Magnussen, en het verscheen op 10 oktober 1996 in de Schotse krant The Herald.

Haal opgelucht adem

Sally Magnusson is onder de indruk van hoe mensen met chronische astma een zo op het eerste oog wonderbaarlijke genezing hebben ondergaan: “Ik heb zojuist gezien hoe een kamer vol mensen die zwaar geleden hebben van een afschuwelijke ziekte, waarvan lang gedacht werd dat hij ongeneeslijk was, langzaam uit het dal beginnen te klimmen. Dramatisch. Bijna niet te geloven. Binnen vijf dagen”. Wat volgt is haar verhaal.

Ik ben nog steeds opgewonden over deze ervaring, ik vind het nog steeds moeilijk te geloven dat het mogelijk is dat mijn eigen zoon, die ik gedurende vijf jaar van zijn achtjarig bestaan vol heb gepompt met astmamedicijnen, binnen korte tijd voorgoed van al zijn medicijnen af kan zijn. Enkele zijn al niet meer nodig. Hij werd vanmorgen wakker zonder piepende ademhaling, vrij ademhalend door zijn neus voor het eerst in jaren. Terwijl ik dit schrijf is hij buiten aan het voetballen zonder Ventolin in zijn broekzak.

The Buteyko Methode in de Hale Clinic

Ik zou dit eerlijk gezegd niet geloofd hebben toen hij en ik vorige week in de Hale Clinic in Londen zaten, samen met 20 andere astmapatiënten, waaronder nog twee andere jongetjes. We waren gekomen, net als alle anderen, omdat we gehoord hadden dat astmapatiënten zulke verbazingwekkende resultaten boekten met de Buteyko methode - en ik was bereid alles te proberen. Maar we waren allemaal vrij sceptisch. Hoe, vroegen we ons af, terwijl we nerveus in rijen zaten te wachten tot de eerste bijeenkomst zou beginnen, konden vijf bijeenkomsten van een uur bereiken wat een levenslang gebruik van puffers, pillen en vernevelaars niet hadden kunnen doen. Er waren mensen in de groep die twee of drie keer een vernevelaar nodig hadden om door een normale dag heen te komen, mensen die niet langer in staat waren de trap op te lopen, mensen met een medicijnkast als die van een apotheek, mensen van alle leeftijden, mannen en vrouwen, wiens hele leven gedomineerd en geruïneerd werd door hun voortdurende strijd om te ademen.

En hoe belachelijk eenvoudig bleek het uiteindelijk te zijn. Het was helemaal niet waar, zo werd ons verteld, dat onze lichamen behoefte hadden aan meer lucht en daarvoor aan het vechten waren. Ze kregen juist teveel lucht.

De sleutel van deze theorie is koolzuurgas. Om zuurstof af te kunnen geven door het bloed hebben we een zekere hoeveelheid koolzuurgas nodig. Deze gaat verloren als we teveel ademhalen. In andere woorden - en dit is in wezen medische standaardkennis - door teveel te ademen krijgen we te weinig zuurstof.

De radicale claim van de Russische fysioloog, professor Konstantin Buteyko, is dat astmapatiënten drie tot vier keer te veel ademen. Ze doen dit niet op een plotselinge, duidelijke manier. De essentie van de theorie van Buteyko is dat het over-ademhalen vaak niet duidelijk zichtbaar is bij de patiënt; het is “verborgen hyperventilatie”. Hij suggereert dat ziekten zoals astma, hoge bloeddruk, beroertes, eczeem en een groot aantal andere ziekten, het verdedigingsmechanisme van het lichaam zijn om niet te veel koolzuurgas te verliezen door het over-ademen. Dus een astma aanval is niet een boodschap van het lichaam om meer te gaan ademhalen; het is daarentegen een smeekbede om minder te ademen. En hoe meer we de luchtwegen openmaken met luchtwegverwijders zoals Ventolin, waarbij we grote teugen lucht naar binnen zuigen, des te meer schade doen op de langere termijn. Het lichaam maakt haar verdedigingssysteem gewoon sterker en probeert de boodschap opnieuw over te krijgen, en steeds weer opnieuw.

Ik ben geen wetenschapper, en ik ben zeker geen dokter. Ik laat het aan de mensen over die beter gekwalificeerd zijn om te beoordelen of Christopher Drake, de Buteyko therapeut die onze cursus leidde, gelijk heeft als hij zegt “Je kan niet tegelijk een oppervlakkige ademhaling hebben en astma, deze twee gaan gewoon niet samen”. Alles dat ik zeggen kan, met zoveel journalistieke onpartijdigheid als ik kan opbrengen, is dat het lijkt te werken.

En, als hij gelijk heeft, kan elke astmapatiënt met de benodigde wilskracht om de ademhalingsoefeningen vol te houden, binnen enkele weken van zijn medicatie afkomen.

De farmaceutische industrie zal er niet blij mee zijn, maar ik durf te stellen dat de drie miljoen astmatische patiënten in dit land daarmee wel kunnen leven.

Sharon Cutler, een 39 jaar oude lerares uit Kent, zou daar er zeker geen problemen mee hebben. Zelfs ik, die haar elke avond bezig heb zien om de Buteyko oefeningen te doen en ze geleidelijk onder de knie te krijgen, was verrast door de veranderingen die ze meldde aan het eind van de week. Toen ik vroeg wat ze van de methode vond, kon ik haar met mijn steno bijna niet bijbenen, zo stortte ze alle emoties over me uit.

“Ik voel me fantastisch”, zei ze, “en ongelofelijk blij. Ik heb geen astma-aanval meer gehad sinds de tweede dag. Ik heb zoveel meer energie. Mijn eetlust is verminderd en de ponden verdwijnen vanzelf. Ik kan afstanden lopen. Ik kan weer trappen lopen. Mijn leven tot deze week bestond uit naar het werk gaan, thuis komen en in de stoel neerploffen, en piepen. Nu voel ik me alsof ik mijn leven weer terug heb. De enige tijd hiervoor dat ik me zo goed voelde was in de twee of drie minuten nadat ik aan de vernevelaar had gezeten. Ik voel me alsof ik een lichaamstransplantatie heb gehad. Wat heb ik de afgelopen veertig jaar gedaan?”.

Angela McAnally, van Glasgow, zei dat ze zich geweldig voelt: “Ik kan gewoon niet vertellen hoe fantastisch ik me nu al voel.” Gary Phillips, uit Wales, zei dat hij voor het eerst in jaren door zijn neus kon ademen. Soortgelijke reacties kwamen van alle kanten, terwijl de meest dramatische resultaten werden gemeld door de meest zware astmapatiënten. Een mevrouw zei tegen Drake: “Dank u dat u me mijn leven heeft teruggegeven”.

Natuurlijk zal de tijd moeten leren of de verbeteringen door zullen zetten, vooral als de ontstekingsremmers worden verminderd. We werden op het hard gedrukt deze niet te snel weg te doen. Maar Christopher Drake beweert dat de Buteyko methode een 97% succes percentage heeft, en de getuigschriften van zijn oud-cursisten duiden hier zeker op. Hij toonde me een brief van Nick Jacobs (34) uit Londen, die chronische astma had sinds de leeftijd van zes jaar en aan de corticosteroïden was, vele antibioticum kuren, Serevent twee keer per dag, en zich steeds verder voelde aftakelen.

“Ik stopte met het gebruiken van Ventolin op de derde dag van de cursus en heb het sindsdien niet meer gebruikt”, schreef hij, “Ik ben van alle medicatie af en heb nu controle over mijn astma. Ik begin te vergeten dat ik ooit astma heb gehad”. “Ik ben geschokt en verheugd door de effectiviteit van de methode. “Wonderbaarlijk” is een gevoelsmatig en niet-wetenschappelijk woord maar het komt het dichtst bij de beschrijving van hoe ik de toepassing van deze simpele en logische methode vind. Ik ben zo dankbaar, meer dan ik zeggen kan.”

Dus, wat gebeurt er dat er zulke dramatische resultaten zijn en zo snel? Nu, eigenlijk merkwaardig weinig.

Op elk van de vijf avonden leerden we alles te vergeten wat we vroeger hebben geleerd over de effectiviteit van ademhaling en oefenden daarvoor in de plaats om oneindig kleine, bijna verstikkende inademingen door de neus te doen. We leerden hoe we een astma-aanval konden stoppen. We moesten daarvoor langere tijd onze adem vasthouden om zo het koolzuurgas niveau omhoog te brengen. Er werd ons verteld dat astma-aanvallen steeds minder voor zullen komen naarmate je beter leert om minder te ademen.

Zoals velen in onze groep al snel ontdekten verdwijnen de eerste signalen van kortademigheid compleet door het doen van deze oefeningen. Binnen twee dagen had een wat oudere man die een vernevelaar gebruikte, deze vervangen door een puf Ventolin. Op de derde dag vertelde hij dat hij ‘s morgens om 5 uur een astma-aanval had gehad en deze had overwonnen met alleen de oefeningen. Hij voelde dat hij op de goede weg was.

Er werd ons verteld het gebruik van steroïden niet te snel af te bouwen. We konden beter wachten totdat we geen last meer hadden en gedurende een paar weken gemakkelijk konden ademhalen. Pas dan moesten we geleidelijk gaan afbouwen in overleg met de dokter.

Christopher Drake, die zoveel levens heeft zien veranderen, is kwaad. Ondanks de conclusie van de leerstoel van kinderziekten van de “First Moscow Institute” dat “bewezen is dat de Buteyko methode een erg effectieve methode is om bronchiale astma te behandelen”, en ondanks de officiële onderzoeken in Australië met een succespercentage van 90%, krijgt Drake geen gehoor in Groot-Brittannië. Het nationale Astmafonds afwijzend. “Er is geen wetenschappelijk bewijs dat een persoon met stabiele astma constant teveel ademhaalt” zeggen ze.

Christopher Drake wil onderzoek opzetten in Groot-Brittannië om bewijzen te leveren. Hij wil dat de theorie van professor Buteyko wordt onderzocht door onafhankelijk wetenschappers. Bovenal wil hij mensen die openstaan voor nieuwe ideeën. Misschien dat de Scottish Medical Society (de Schotse medische vereniging) met zijn trotse verleden van onafhankelijkheid hiervoor kan zorgen.

“Iedereen gelooft dat astma een gecompliceerde, mysterieuze ziekte is” zegt hij, “Dus geven we miljoenen pond uit om onderzoek te doen naar huisstofmijten die er altijd al zijn geweest, zuigen we vloerbedekkingen, verkopen we de hond, kopen speciaal beddengoed en vervolgens……..hebben we meer astma. Zij zijn alleen maar aanleidingen tot astma. Het is de simpele waarheid dat astmapatiënten drie tot vier keer zoveel ademhalen dan de fysiologische boeken zeggen dat goed is, en de medicijnen maken het alleen maar erger.”

Reactie plaatsen