Janna is een alleenstaande moeder. Ze had vooral last van chronische vermoeidheid. Dit is haar verhaal.
“In de zomer van 1995, een half jaar nadat mijn dochtertje werd geboren, lag ik drie weken plat op bed van uitputting. Ik kon amper mijn armen optillen. Sindsdien voelde ik me chronische moe, met kortere of langere periodes van complete uitputting”.
“Ik vond dit zeer frustrerend. Vaak maakte ik ’s morgens een lijstje met wat ik die dag wou doen, en dan bleek ik maar de energie te hebben om één van die dingen te doen, en dat vaak ook nog maar half”.
“Het was elke dag schipperen met de beschikbare energie, ik wist nooit van te voren hoe ik het einde van de dag zou halen. Ik was vroeger sportief en fit, ging op vakantie met 15 kilo op mijn rug de bergen in. Maar door mijn vermoeidheid had ik het gevoel dat dat voorgoed voorbij was. Ik was nog jong, maar voelde me oud”.
“Ik had last van hooikoorts en eczeem, maar één van de vervelendste zaken vond ik dat ik me krachteloos voelde. Mijn spieren waren altijd moe, maar wanneer ik me ergens mee inspande moest ik dat daarna helemaal bezuren. Ik hielp mijn vader eens een half uurtje in de tuin en daarna was ik op, ik moest een paar dagen bijkomen”.
“Sinds ik de Buteyko cursus bij Dick Kuiper gedaan heb, is dat allemaal achter de rug. Ik heb veel meer energie, de chronische vermoeidheid is weg”.
“Ik besloot de Buteyko cursus te doen nadat ik een lezing over de methode bijgewoond had. Ik ging wat beter op mijn ademhaling letten en merkte dat ik inderdaad snel buiten adem raakte, door de mond ademde, veel zuchtte, en gewoonweg veel te veel ademde”.
“Vanaf de eerste dag stortte ik me op de oefeningen en ik volgde het programma trouw. Ik begon al heel snel te merken dat ik minder moe werd. Ik besefte pas echt hoe goed het met me ging toen ik een paar weken later een weekend naar een vriendin toeging. Het was een lange reis, de rest van de dag gingen we samen op stap, we praatten de hele avond, dronken wat, en gingen erg laat slapen. Toch voelde ik me de volgende dag prima”.
“Ik heb ook wat andere veranderingen gemerkt. Ik wordt minder snel ziek, ik voel me rustiger en meer ontspannen, en de suikergevoeligheid die ik tijdens mijn chronische vermoeidheid ontwikkelde is minder geworden. Ik kan nu weer een stukje gebak eten wanneer iemand jarig is, dat had ik vroeger echt niet moeten proberen. Wat ik ook gemerkt heb is dat ik niet meer zo flauw en draaierig wordt als ik wat honger krijg. Ik hoef niet meer direct wat te eten zoals vroeger. Mijn hooikoorts is een stuk beter geworden”.
“Maar het grote verschil is mijn chronische vermoeidheid. Ik heb veel meer energie, fiets weer met mijn dochter, heb intussen een hond gekocht die veel aandacht vraagt, en merk dat ik veel minder snel buiten adem ben”.