Jennie is 30 jaar oud, en had veel last van paniekaanvallen. Chronische hyperventilatie kan tot paniekaanvallen leiden omdat de hersenen te weinig zuurstof krijgen.
“Ik ben een moeder met jonge kinderen. Ik heb het te druk om me ook nog eens zorgen te moeten maken over paniekaanvallen en claustrofobie. Maar gedurende de laatste 15 jaar heb ik bij tijden behoorlijk veel last gehad van angstaanvallen, bijvoorbeeld in de supermarkt, bij de bank, of wanneer ik ergens in de rij moest staan”.
“Soms voelde ik mijn armen tintelen en mijn handen koud worden. Mijn hart ging dan tekeer en ik raakte de controle over mijn ademhaling kwijt. Ik voelde me alsof ik ging flauwvallen, hoewel dat maar één keer echt is gebeurd. Ik vond dat het een probleem was dat ik zelf moest oplossen, maar dat lukte niet al te best”.
“Ik wilde de dingen blijven doen die ik leuk vond en stond niet toe dat de paniekaanvallen dit in de weg stonden. Toch is het een paar keer gebeurd dat ik besloot niet uit eten te gaan omdat ik me er niet toe in staat voelde. Er waren perioden dat de aanvallen erger waren dan anders”.
“Ik had het met mijn dokter niet over mijn paniekaanvallen, want ik was bang dat hij me zoiets als Valium zou geven. Ik had een artikel over mensen met paniekaanvallen gelezen en daarin stond dat ze psychologische problemen hebben. Dat maakte me behoorlijk bang. Ik had geen idee hoeveel het wel niet voorkomt, of dat het zo makkelijk verholpen kan worden door ademhalingsoefeningen”.
“Tijdens een afspraak bij de tandarts kreeg ik in de wachtkamer de ergste paniekaanval die ik ooit gehad heb. Ik viel flauw. Ik besloot dat het tijd was om hulp te gaan zoeken. Een vriendin vertelde me over de Buteyko Methode, en toevallig werd er de volgende week een Buteyko cursus bij me in de buurt gegeven”.
“De ademhalingsoefeningen maakten een groot verschil voor mijn paniekaanvallen. Het is zoveel gemakkelijker als je het proces van te veel ademen begrijpt. Wanneer je begrijpt wat er gebeurt wanneer je een paniekaanval hebt, is de strijd al half gewonnen”.
“Ik kan nu naar alle plaatsen gaan die me vroeger claustrofobisch maakten, zonder enig probleem. En wanneer ik nu nog wat angstig wordt, is het veel minder erg dan vroeger. Ik kan een angstaanval nu onder controle krijgen. Ik ben me er heel goed van bewust hoe ze ontstaan en daardoor voel ik me enorm sterk. En ik weet hoe ik een eventuele aanval kan overwinnen”.