Hemoglobine

Hemoglobine is een eiwit dat in staat is zuurstof aan zich te binden. Een hemoglobine-molecuul kan maximaal vier zuurstof-moleculen opnemen.

Hemoglobine komt voor in de rode bloedcellen.

Zuurstof hecht zich aan hemoglobine

Bijna al het zuurstof dat via de longen het bloed binnenkomt, hecht zich direct aan hemoglobine. Er zit maar weinig vrije zuurstof los in het bloed (misschien zo’n 1-2 %). Dat heeft een reden: Zuurstof reageert sterk met vele andere stoffen (het brengt een verbranding of oxidatie op gang), waardoor allerlei gevaarlijke vrije radicalen kunnen ontstaan (anti-oxidanten vangen die vrije radicalen weer weg).

Het lichaam bergt de zuurstof daarom veilig op door het te binden aan hemoglobine. Pas wanneer zuurstof nodig is voor de celstofwisseling laat het hemoglobine zuurstof los, die vervolgens de cellen binnenschiet en daar omgezet wordt in energie.

Bij die celverbranding komt koolzuurgas (CO₂) vrij, dat afgegeven kan worden aan het bloed. Een gedeelte van dat koolzuurgas wordt opgenomen door het hemoglobine.

Hemoglobine dat zuurstof opgenomen heeft noemt men oxyhemoglobine.

Hemoglobine dat koolzuurgas opgenomen heeft noemt men carbaminohemoglobine.

Wat getallen op een rijtje

Als je wat getallen op een rijtje zet, krijg je een idee van hoe fenomenaal het allemaal in elkaar steekt:

• Rode bloedcellen worden in het beenmerg gemaakt.
• Rode bloedcellen leven ongeveer 120 dagen.
• Het bloed van een volwassene bevat ongeveer 2,5 x 10¹³ rode bloedcellen (dat is 25.000.000.000.000).
• Een rode bloedcel is ongeveer 0,00007 cm breed.
• Als je alle rode bloedcellen zou uitspreiden bedek je 4000 m². Leg je ze achter elkaar dan heb je een lijn van 17.500 km.
• Elke rode bloedcel bevat ongeveer 6,4 x 10⁶ hemoglobinemoleculen.
• Wat betekent dat je ongeveer 1,6 x 10²⁰  hemoglobine moleculen in je bloed hebt (dat is bijna zoveel als het totaal aantal sterren dat men denk dat er bestaan).