Longblaasjes

De longblaasjes zorgen voor de gasuitwisseling tussen de longen en het bloed.

Ze liggen als druiventrosjes aan het eind van de luchtwegen.

Longblaasjes zijn erg klein (ongeveer 0,2 millimeter in doorsnee). Er wordt geschat dat we 300-800 miljoen longblaasjes hebben, met een gezamenlijke oppervlakte van rond 80-90 m².

De longblaasjes hebben een hele dunne, elastische wand en zijn omwikkeld door een netwerk van uiterst fijne haarvaten.

Wat gebeurt er in de longblaasjes?

Vanuit de longblaasjes kan zuurstof het bloed binnendringen. Zuurstof wordt als het ware door de wand tussen longblaasjes en bloed heen geduwd. Dat is ook de reden dat wanneer de luchtdruk laag is (zoals in de bergen) er minder zuurstof het bloed in gaat en de zuurstofverzadiging van het bloed afneemt.

Het zuurstof dat het bloed binnendringt wordt door de rode bloedcellen opgenomen. In de rode bloedcellen hecht het zich aan hemoglobine (een eiwit).

Het zuurstof wordt naar lichaamscellen vervoerd, daar afgegeven, zodat het gebruikt kan worden om energie op te wekken.

Daarbij wordt koolzuurgas geproduceerd, dat met het bloed terugstroomt naar de longen, waar het afgegeven wordt aan de longblaasjes, zodat het uitgeademd kan worden.