The Herald (Schotland) 1

Sally Magnussen is een bekende Schotse journaliste en TV-presentator (ze heeft vele jaren een nieuwsprogramma bij de BBC gepresenteerd). Halverwege de jaren 90 schreef ze voor de Schotse krant The Herald.

Ze had een zoon met astma, en ging daarom naar een lezing van Christopher Drake. Daarna volgde haar zoon de Buteyko cursus bij Drake, terwijl Sally met de deelnemers van die cursus praatte.

Haar verslag is 12 augustus 1996 in The Herald verschenen. Ze heeft in oktober 1996 nog een vervolgartikel geschreven.

Benauwdheid voorbij

Gekleed als een popster, rommelen met je dia’s, de draad kwijtraken van je niet voorbereide lezing en ongeduldig worden met je publiek is niet de beste benadering om de loyaliteit van sceptische Schotten voor je te winnen.

Het was dan ook niet tot na de tweede Buteyko lezing dat Christopher Drake, de man die zegt een revolutionaire behandelingsmethode voor astma in Schotland te introduceren, zich begon te realiseren dat er wellicht een betere manier is om een complex en controversieel idee uit te leggen aan de honderden doktoren, verpleegsters, fysiotherapeuten en astmapatiënten, die naar hem waren komen luisteren. Aan de andere kant, zoals iemand droog opmerkte na een zeer krakkemikkige tweede lezing in Glasgow, als hij echt een kwakzalver was, zou hij zich gekleed hebben als een deskundige, met een glad verlopende presentatie en was hij tegen iedereen zeer aardig geweest.

Christopher Drake, een ontspannen Australiër, geeft de indruk dat hij te zeer overtuigd is van zijn gelijk om zich druk te maken over de kunst van overtuiging. Misschien verschijnen profeten niet altijd in de gedaante die je verwacht. ”Kom naar een van mijn cursussen en zie zelf of het werkt” zei hij herhaaldelijk. Velen kwamen naar zijn cursus, en ik ging mee om te kijken.

Wat hij in deze vijf avonden doet is mensen instrueren bij het aanleren van een serie ademhalingsoefeningen, ontworpen om astmapatiënten te helpen om minder lucht in te ademen en zo hun hoeveelheid koolzuurgas omhoog te krijgen. De theorie die ontwikkeld is door een Russische dokter, genaamd Buteyko, is dat astmapatiënten, en vele anderen met een groot aantal verschillende klachten, chronisch teveel ademhalen. Als de ademhaling oppervlakkig is zullen de verschillende prikkels zoals huisdieren, verkoudheden en huismijten niet langer deze buitensporige reactie van het lichaam ten gevolge hebben.

Fysiotherapeuten die hun leven lang mensen hebben geleerd diep te ademen, en doktoren die een teveel aan ademhalen associëren met acute hyperventilatie, wat iets heel anders is, zijn nog steeds zeer sceptisch over de hele zaak. Maar sommige huisartsen die hun eigen beperkingen van de behandeling van deze ziekte erkennen, zijn begonnen hun patiënten naar een Buteyko cursus te verwijzen.

De mensen die de eerste Schotse cursus volgden in Glasgow varieerden in leeftijden, achtergrond, en type astma. Wat veelal wel overeenkwam was de dagelijkse afhankelijkheid van enorme hoeveelheden medicijnen - niet alleen steroïden die aanvallen zouden moeten voorkomen, maar ook luchtwegverwijders zoals Ventolin, Bricanyl en het zeer krachtige Serevent. Volgens Christopher Drake maken deze luchtwegverwijders de over-ademhaling nog erger, waardoor de patiënt weer sterkere steroïden nodig heeft. De patiënt belandt zo in een vicieuze ondermijnende cirkel.

Op de laatste avond sprak ik met 19 van de 22 mensen die £290 hadden betaald voor de cursus. Allen vertelden dat hun scepticisme van het begin had plaats gemaakt voor verrassing en blijdschap omdat de symptomatische medicatie overboord was gegooid (steroïden gebruik mocht pas later verminderd worden in overleg met een dokter) en de kortademigheid werd alleen met de ademhaling werd gecontroleerd. Ze voelden zich beter, zagen er goed uit, en zagen de toekomst voor het eerst met optimisme tegemoet. Velen van hen hielden die week op mijn verzoek een dagboek bij.

Lily Weir (39) uit Glasgow, die ondanks alle haar voorgeschreven medicijnen dicht bij de dood is geweest vanwege haar astma, had een typerend verslag:

Dag 1: Ik wist niet wat ik van deze avond moest verwachten. Ik weet niet of ik alle theorie achter de methode begrijp en ik vind de ondiepe ademhaling erg moeilijk. De leraar vroeg me om met Serevent te stoppen. Dank u! Maar ik zal het doen. Ik heb mijn mond vannacht dichtgeplakt zodat ik er niet door kon ademhalen.

Dag 2: Ik ben vandaag met Serevent gestopt. Ik kan niet zeggen dat ik het mis. Ik kwam vandaag zeer uitgelaten thuis van de les. Op een gegeven moment voelde mijn borstkas helemaal en totaal schoon en zonder gepiep, zoals het in geen jaren heeft gevoeld. Het was een hele verrassing voor me en ik dacht dat ik het me maar verbeeldde, totdat ik hoorde dat de mevrouw naast me tegen haar buurvrouw zei: “ik voel me echt schoon hier” en wees daarbij naar het lagere gedeelte van haar borstkas. Het gevoel duurde ongeveer 15 minuten. Ongelofelijk.

Dag 3: Ik tob nog steeds met de ondiepe ademhalingsoefeningen, alhoewel ik vandaag op het werk merkte dat ik het deed zonder het te proberen. Ik ben nog steeds OK zonder Serevent. Ik heb Bricanyl twee keer genomen, maar ook dat is een enorme verbetering. Ik neem nog wel Becloforte, Volumax en Unyphyllin. Het “schone borstkas” gevoel op de les vanavond duurde een klein beetje langer.

Dag 4: Ik heb helemaal geen Bricanyl gebruikt vandaag. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk ondiepe ademhaling te doen vandaag, ook als het maar even kort kon. Ik geloof dat ik er beter in word. Mijn ademhaling is duidelijk gemakkelijker met minder medicijnen. Ik ben verbaasd. Ik was wat cynisch aan het begin, maar ik kan niet ontkennen dat ik vooruitgang heb geboekt.

Dag 5: Ik vind de oefeningen nog steeds erg moeilijk, maar ik voel me zoveel beter. Ik voel nu een schone borstkas gedurende 1½ uur durende perioden door de dag heen en kan met succes de ademhalingsmethode gebruiken om kortademigheid te stoppen.

Elaine Gillespie, 17 jaar oud en wonende te Greenock, was op een schrikbarend hoge doses medicijnen. Toen ze met de cursus startte kon ze geen trap oplopen zonder tussendoor te rusten en moest ze naar school met de auto. Ze schreef:

Dag 1: Vandaag was de eerste les en we leerden over de maximale pauze ademhalingsoefening. Ik was een beetje sceptisch hierover, want dat was volledig tegengesteld aan wat me in het verleden was geleerd en ik voelde me erg ongemakkelijk. In plaats van grote diepe inademingen werd ons juist verteld niet te ademen.

Dag 2: Ik heb vandaag geen Serevent gebruik en had maar zes keer Ventolin nodig en dat is geweldig want normaal heb ik dat per dag ongeveer 45 keer nodig, plus twee keer de vernevelaar.

Dag 3: Ik ben compleet van de Serevent en de Ventolin af, en ik heb mijn doses Uniphyllin gehalveerd. Mijn eetlust is verminderd en ik heb meer energie.

Dag 4: Ik gebruik nog steeds geen Serevent en Ventolin. Ik had vanmorgen een aanval toen ik wakker werd en deed toen een maximum pauze en ondiepe ademhaling. Mijn ademhaling werd weer normaal en ik had geen medicijnen nodig.

Dag 5: Behalve mijn steroïden Prednisolone en Flixotide heb ik geen medicijnen gebruikt. Ik heb geen symptomen gehad en merkte dat ik de ondiepe ademhaling deed zonder er bij na te denken. Ik ben heel blij met hoe het gegaan is de afgelopen week. Het is vreemd om niet de hele tijd te beven door de bijwerkingen van Ventolin. Ik begrijp niet waarom er zoveel scepticisme is voor deze methode. Het werkt en er is niemand in de groep die geen vooruitgang heeft geboekt.

Na afloop vertelde ze me uitgelaten: “Ik ben astmatisch geweest sinds ik 18 maanden was. Nu heb ik meer kleur, slaap goed, en kijk ernaar uit om het programma You Have Been Framed (Engelse versie van Bananasplit) te kijken zonder dat ik elke keer dat ik moet lachen aan de vernevelaar hoef te gaan".

Niets maakte voor mij de ellende van het levensvernietigende (chronische) astma zo duidelijk als deze teenager die niet naar Jeremy Beadle (de Britse Banansplit) kon kijken zonder een vernevelaar. Het lijkt mij dat zelfs als het Christopher Drake alleen maar gelukt was om dit meisje een bijna normaal leven te geven, hij genoeg heeft gedaan om met alle kritiek de vloer te vegen.

Maar ondertussen raakte ik bekend met de verhalen uit alle hoeken van de zaal. David Iles (53) uit Galston, zo zwaar astmatisch dat hij zijn werk had moeten opgeven, kwam met tegenzin op de cursus, alleen op aandringen van zijn vrouw. Hij vond de oefeningen erg moeilijk, maar verrassend effectief. Aan het eind van de week had hij zijn “cocktail van acht medicijnen” verminderd, sliep goed, voelde zich beter en vertelde: “Als deze verbetering doorzet, ben ik zeer opgetogen”.

Een veertig jaar oude Engelse vrouw die naar Glasgow vloog vanuit Abu Dhabi voor de cursus, schreef over haar woede betreffende het nationale Astmafonds. “Echt, ik heb het gevoel dat ik de strijd gewonnen heb. Het is niet gemakkelijk geweest, maar het heeft gewerkt. Het Astmafonds zegt dat het deze cursus niet aan kan bevelen, omdat er geen onderzoek naar is geweest. Ik zeg: "Doe er dan wat aan en zorg dat het onderzoek er komt, want deze cursus werkt duidelijk beter dan enig giftig medicijn dat op het moment wordt voorgeschreven”.

Guy Nelson uit Rhu zegt dat hij zich “fitter en gezonder voelt en meer in controle over zijn lichaam”. Meridith Cooper, ook uit Rhu, zegt: “Dit is de start van de rest van mijn leven. Ik ben zo verbaasd geweest over wat deze cursus voor mij heeft gedaan en voor alle anderen”. Karen Lynas (12) uit Glasgow zegt: “Het is goed voor me geweest en ik hoop dat het zo blijft”.

Morna Dallas (25) uit Glasgow was verbaasd over hoe gemakkelijk ze het zonder Serevent en Ventolin kon stellen. Ze besloot met te zeggen: “Ik voel dat ik heel ver gekomen ben, maar ik ben overtuigd dat ik nog veel verder kan komen”. Pam Duncan uit Arran vertelde: “Het was vreselijk om al die medicijnen (Flixotide, Servent, Uniphyllin, Zaditers en Bricanyl) te gebruiken en het werkte nog steeds niet. Ik zal zeker met deze methode doorgaan".

Joanne Webster (16) uit Angus zei: “Deze week is zwaar geweest, maar het was het zeker waard”.

Fiona Lyon uit Glasgow die de cursus met haar zonen Alasdair (18) en Fearghas (8) deed meldde dat ze er alledrie baat bij hadden gehad, alhoewel de neusproblemen van Alashair zijn vooruitgang hadden tegengehouden.

Guillian Muir (23) uit Stevenston zei: “Het is absoluut fantastisch geweest, verbazingwekkend. Ik kan niet geloven hoeveel beter ik nu ben”.

Diane Aitken, moeder van Sarah Aitken (7) zei zeer tevreden te zijn. Een anonieme mevrouw uit Largs zei dat het elke prijs waard was geweest.

Mairi Stewart (23) uit Glasgow zei: “Ik haat het om de oefeningen te doen - ik zie er tegen op. Mijn vooruitgang is niet erg dramatisch geweest maar ik ben er zeker van dat het beter gaat”.

Paul Birchard, vader van Amy Birchard (9) zei: “De verandering in Amy is niet te betalen. Ik denk dat we nu een manier hebben om de astma aan te pakken”.

Al deze mensen zullen de komende maanden de discipline moeten opbrengen om hun oefeningen te blijven doen. Ik hoop hun vorderingen te volgen. Maar voor velen hebben deze vijf dagen al het verschil betekent tussen overleven en leven.

Reactie plaatsen